PERFIDNE NAMJERE BEOGRADA: Vučić lažira ekonomsku neodrživost Crne Gore da bi se vratili na status SR Jugoslavije

Piše: Balša Knežević

Država Srbija posljednjih decenija je, kako se čini, na programu autodestrukcije koja je započeta još krajem 80-ih godina prošlog vijeka sa Slobodanom Miloševićem, SPC i saradnicima koji su svojom politikom Srbima dodijelili neizbrisivu stigmu regionalnih destabilizatora.

Psihotični autokrata Aleksandar Vučić trenutno dovršava posao srpske autodestrukcije koji je pokrenut prije oko 35 godina.

Nakon priznavanja Kosova, dizanja bolesnog velikosrpskog nacionalizma na nivo religije kroz zvaničnu dogmu SPC, kristalisanja Srbije kao regionalnog hegemona i širitelja nestabilnosti, poljuljanog statusa Vojvodine i Sandžaka, Vučić, Dodik i njihovi saradnici u zločinu pripremaju teren za pretvaranje većeg dijela Srbije i BiH entiteta Republike Srpske u kontaminirane rudnike litijuma i ostalih rijetkih metala.

Ovakva postapokaliptična slika političke propasti postala je realnost Srbije, koja (zbog situacije na Kosovu) nema ni međunarodno priznate granice. Okolnost koja treba da brine sve susjede ove unesrećene državolike tvorevine je što destruktivni beogradski režim nastoji da okolne države povuče sa sobom u propast.

Kao glavno oružje u ovom poduhvatu kodnog naziva ’’srpski svet’’ koriste se etničke grupe koje se identifikuju ka dio ’’srpskog naroda’’. Te grupe se uglavnom preko parareligijske organizacije obavještajno-operativnog karaktera poznate pod akronimom SPC, zlupotrebljavaju za destabilizaciju okolnih država i uvlačenje u konfliktnu političku priču koja odgovara Beogradu i Moskvi.

Rekonstrukcija – subverzija

Nakon faktičkog priznavanja Kosova kao nezavisne države od strane Vučićevog režima, na najjačem udaru hegemonističkih nasrtaja je Crna Gora, koju Beograd po svaku cijenu želi da prisvoji kao dio fantazmagoričnog ’’srpskog sveta’’.

Srbija je 2006. činila sve što je u njenoj moći da ne dozvoli obnovu državne nezavisnosti, a upravo je Vučić direktno učestvovao u agitaciji protiv osamostaljenja Crne Gore. Poznato je da je uoči referenduma čak lično učestvovao u terenskoj kampanji po Zeti, a ’’otcepljenje’’ Crne Gore nije mu nimalo lako palo.

Stoga posrbljavanje naše države, osim što nikad nije prestalo da bude agenda zvaničnog Beograda, predstavlja i lični rat psihotičnog Vučića za Crnu Goru. Velikosrpsko-hegemonističke strukture čine sve da preko takozvane SPC, obavještajno-bezbjednosnih krugova i političkih partija profesionalnih Srba subverzijom destabilizuju Crnu Goru i učine je disfunkcionalnom. Rekonstrukcija Spajićeve Vlade po nacrtima iz Beograda predstavlja školski primjer subverzije Crne Gore. Jer ovakva ’’vlada’’ u kojoj su u ’’kumbulj’’ ubačeni politički i ideološki nespojive partije i koja je zbog zadovoljenja ličnih sujeta i trulih kompromisa ima oko 30 ministara i potpredsjednika, predstavlja esenciju disfunkcionalnosti, ali i do apsurda dovedenu političku prostituciju.

Vučić želi da dokaže da je Crna Gora ekonomski neodrživa

Cilj Vučićevog režima i hegemonstičkih centara u Beogradu, nakon indukovanja političkog haosa, je da ’’dokažu’’ da je Crna Gora i ekonomski neodrživa.

Najbolji prijmjer lakrdijaško-subverzivnog djelovanja u svrhu predstavljanja neodrživosti Crne Gore kao samostalne države je nedavni, naizgled bezazleni dupeuvlakački performans, trenutno prvog Vučićevog poltrona i aparatčika Milana Kneževića.

Knežević je 10. jula kazao da ’’su stvoreni uslovi da Srbija otpočne otkup lubenice iz Zete’’, a tim povodom, ’’zahvalio i predsjedniku Srbije Aleksandru Vučiću navodeći da ovaj čin Zećani nikada neće zaboraviti”.

Iza ovog ogavnog poltronskog čina, ipak, krije se mnogo opasnija namjera – Vučić preko svojih političkih poslušnika želi da pokaže kako Crna Gora nije ekonomski održiva kao država, jer čak ni svoje lubenice ne može da prodaje sama i kako je jedini način na koji može da opstane – da je ’’Srbija spašava’’.

Počelo je sa kupovinom lubenica, a poslije će Srbija da ’spašava’ Crnu Goru tako što će da kupuje EPCG, CEDIS, Luku Bar i ostala preduzeća od vitalnog državnog značaja. Plan je da se sve pokupuje pod devizom da Crna Gora nije sposobna da samostalno vodi ekonomiju, čime bi Srbija uz podršku uslužne vlasti izdejstvovala vraćanje u period SR Jugoslavije. Ako ne zvanično prekrajanjem granica, onda faktički političko-ekonomskom okupacijom.

Ako tome dodamo djelovanje operativno-obavještajne ispostave ’’srpskog sveta’’, takozvane SPC, koja radi na pokrivanju ideološkog i nacionalanog terena, jasno je kojim putem se kreće politika trenutne vlasti u sprezi sa nalogodavcima iz Beograda.

Vučić računa na Kneževića i američku diplomatiju

Vučić u poduhvatu ekonomskog obesmišljavanja državnosti Crne Gore ne računa toliko na Andriju Mandića, koji je obavio politički dio posla i drži pod kontrolom resurs srpsko-američkih lobija Milojka Spajića.

Jasno je da se Mandić dokopao vlasti i ima ambiciju da postane ključni faktor na političkoj sceni, pa logično nije baš na istim talasnim dužinama sa Vučićem oko plana potpunog ekonomskog obesmišljavanja Crne Gore kao države. Jer kada bi radio na tome, sam sebe bi sabotirao i pokazao da vlast čiji je jedan od ključnih ljudi ne može Crnu Goru adekvatno da vodi. On bi radije postepeno prodavao crnogorske resurse Srbiji i BiH entitetu Republika Srpska.

U poduhvatu Vučića i njegovog režima da dokaže da Crna Gora nije ekonomski održiva, računa se prije svega na Milana Kneževića koji je postao glavni igrač u subverziji države po diktatu ’’sprskog sveta’’.

Priča o kupovini zetskih lubenica je samo početak, a krajnji cilj je dokazati zapadu da je Crna Gora ekonomski neodrživa i da Srbija mora da je potpomaže inače će doći do socijalnog haosa. Politički haos je već prisutan, a nakon Evrope sad 2 ni ekonomski nije daleko.  S obzirom da slika o ekonomskoj neodrživosti Crne Gore treba da se dokaže prije svega Zapadu, Vučić računa i na američku diplomatsku mrežu u regionu predvođenu ambasadorom SAD u Beogradu Kristoferom Hilom, koji se proteklih godina profilisao kao marioneta srpskog autokrate.

Ako uzmemo u obzir politički haos koji će tek da kulminira nakon nenadmašno imbecilne rekonstrkucije vlade i sprovođenja potpuno neodrživog programa Evropa sad 2, kupovina zetskih lubenica može biti samo početak rasprodaje crnogorskih privrednih resursa u procesu nametanja priče o njenoj ekonomskoj neodrživosti.