Zbogom, tugo…

Piše: Željko Vukmirović

Nagrnuli turisti, a? ‘Oće to krajem septembra i pred vanredne lokalne izbore.

A i lakovjernim turistima nije neka muka prodati jednodnevne paket aranžmane sa ovdašnjim zanimljivostima, naročito ako im se plate putni napori, a onda podjele sendviči i sokovi, samo malo prije no što se našpartaju po raznim gradskim biralištima.

Turizam izbornog inžinjeringa već je zaživio u Crnoj Gori sa litijama, pa onda čuvenom bitkom za Nikšić, a bilo je i tura do primorja koje su posebno prijale turistima iz Srbije koji su mogli da podjele radosti lažibajki o srpskom moru koje, eto, samo sticajem užasno nesretnih okolnosti i još nedovoljno isprepravljane istorije, volšebno zapljuskuje crnogorsku obalu.

Zainteresovanost turista za izborni inžinjering doživio je pravu erupciju u Crnoj Gori postavljanjem ovdašnjih teških diletanata u izvršnu vlast. Uz to, valja istaći i nešto više od uobičajene posvjećenosti srpske BIA koja je upotpunila aktuelne atrakcije dokazivanjem posjedovanja srpskih ličnih karata, stanova i unosnih poslova trenutno raspoloživih političara koji su svoje angažmane potražili u pripadanju i realizaciji Vučićevog projekta “srpski svet”.

Bile su to čari koje su svakako razgalile srca svakog turiste izbornog inžinjeringa.

Jedan od viđenijih turista te vrste, koji je u svom društvu prepoznat kao srpski patrijarh Porfirije, a nakon što mu je ovog proljeća uskraćena posjeta Kosovu, svoju sreću je pronašao u posjeti primorskom mjestašcetu Bijela u Crnoj Gori. Doduše, brzo se snašao oko imenovanja te lokacije, Crna Gora nijednom riječju nije pomenuta, ali zato jeste Boka i Zetska episkopija, kao i “hiljadu godina života pravoslavnih Srba” na ovoj teritoriji. Istina je, zaista, da su i na ovom dijelu Mediterana živjeli pravoslavci, ali na hiljadama ćirilićnih strana istorije prije 19. vijeka niko i nikada nije spomenuo Srbe. Nula, zero. Porfirije se očigledno samo fino uklopio u ekipu koja ga je dočekala u vrijeme pred vanredne lokalne izbore. I to je sve.

Poseban prilog ovdašnjem turizmu dali su pripadnici srpske crkve koji su ugostili izuzetan broj pridošlih  monaha i sveštenika iz svih krajeva Srbije i Republike Srpske po crnogorskim manastirima.

Turisti su, uopšte, sudbina političkih dešavanja u Crnoj Gori. Jedan od njih nam je prije četiri godine pristigao iz Singapura. I baš se lijepo snašao. Čak, po uzoru na Porfirija, nije prezao od samo svojih istina, niti da ljude pravi budalama, a ni zavlačenje ruke u državni džep mu nije bila nimalo strana akcija od prvog ministrovanja do premijerskog statusa. Još ako se prisjetimo i da je svojevremeno isticao svoje ljubavne uspjehe, a na kojima bi mu pozavidio i plejboj s početka 20. vijeka Porfirio Rubiroza, mora se priznati da mu ide to sa Porfirijima…

Sezona turizma izbornog inžinjeringa je na izmaku. A na izmaku su i mnogi angažmani uhljebljenika u trenutnoj  crnogorskoj izvršnoj vlasti. Na izmaku je i medijski prostor posvećen raznim kreaturama prosrpskih i proruskih stranaka koja su zauzimala mjesta u ovdašnjoj politici.

Zbogom, tugo…